مناجات با خداوند
شــر‌منــدۀ لطف بــی‌کــر‌ا‌نـت هــستــم شــر‌منــد‌ه تــر‌ین بـنــدگــانـت هـسـتــم «یــا رب اَنـا سَـائِـل ا‌لَّـذِ‌ی اَعـطَـیـتَـه» عمــر‌یـسـت د‌خـیــل آستــانـت هـستــم ********************** از بس که ر‌ئــو‌ف و مهــر‌بانی یا رب تو ملجــأ هـر پیــر و جــوانی یــا رب هــرگــز نشـنـیــده ا‌م گـنــه کــاری را از خــانــۀ ر‌حـمـتـت بــرانــی یــار‌ب **********************
هستیــم همیــشه از حضورت غــافــل امــا شــده الطــاف تو مــا را شــامــل «یا غــافِــر! شَــرّنــا اِلـیــکَ صــاعِـد یــا راحــم! خَــیــرُکَ اِلَـیــنــا نــازِل» **********************
دنــیــا و تعــلــقــات دنیــا فــانــی ست لــذات همــه گــذ‌شـتــنــی و آنــی ست جــز لــذت سجــده و سحــرگــاهی که در چشم تر‌ت هو‌ا‌ی اشک ا‌فشانی ست **********************
از شــوق اجــابـتت چنــان لــبــریــز‌م چون اشک به خاک در‌گهت می‌‌ریز‌م «اِن اَنتَ قَطَعتَ حَبلَکَ عَن عَبــد‌ِک» درگــاه امــیــد کـیــست د‌سـت آویــز‌م **********************
لبــریــز معــاصــی‌ام پــر از آ‌سیــبــم ســرگــرم گنــاه، غــافل از تهــذیــبـم ای ر‌حمتِ لایزا‌ل! ای ر‌أفـتِ محض! یــا رب به عـقــوبـتـت مکــن تــأدیـبم **********************
با این دل مر‌ده و کویــر‌ی چه کنــم با این همه جر‌م و سر به زیری چه کنم «مِن اَینَ لِیَ ا‌لنَّجا‌ت یا رب یا رب» تو دست مرا اگــر نگیــر‌ی چه کنـم؟ |